Καιρό έλεγα να αναρτήσω βιντεάκι, αλλά περίμενα κάτι ιδιαίτερο.
Και το βρήκα!!!
Η Ορχήστρα που θα ακούσετε είναι ορχήστρα ΝΕΩΝ, που παίζουν με την ψυχή τους, παίζουν με την καρδιά τους, γελάνε και διασκεδάζουν - κάτι που σχεδόν ποτέ δεν έχω δει σε "κανονικές" συμφωνικές. Και, βεβαίως, παίζουν καλά, πολύ καλά.
Και επίσης, η ορχήστρα είναι από τη Βενεζουέλα. Είπατε κάτι?
Το κομμάτι που ερμηνεύουν είναι ο Χορός Νο.2 του Arturo Marquez (Μεξικανός συνθέτης, γενν.1950).
Και εντυπωσιάστηκα, και ανατρίχιασα, και συγκινήθηκα. Καλή σας ακρόαση:
Υ.Γ. Δείτε, αν θέλετε, και τα υπόλοιπα βιντεάκια τους στο YouTube...
3 σχόλια:
Υπέροχη ορχήστρα κυρία Λερναία μου. Και ο Gustavo πολύ τσίφτης (!), αν και ως νέος τους τρέχει καμιά φορά πάνω απ' το κανονικό (σε tempi εννοώ). Μαζί με την East-West Divan Orchestra του Barenboim είναι τα δύο συγκροτήματα για τα οποία κόβω φλέβες που λένε. Διότι μην ακούτε τους ξενέρωτους, η μουσική πρέπει να έχει και ιδολογία. Και όπως λέει ο μέγας Daniel "μπροστά στον Μπετόβεν είμαστε όλοι ίσοι". Με εμπνεύσατε να γράψω ένα post σχετικό. Merci!
Να κανονίσουμε πριν το Σαββατοκύριακο με το Μιχάλη βραδιά να τα πείτε κι εσείς κι εμείς .Πάω σουπερμάρκετ για βυσσινάδα
Αγαπητέ jb, συμφωνούμε απόλυτα!
Η μουσική πρέπει να είναι απόλαυση. Και η ορχήστρα μας πραγματικά το απολαμβάνει. Είναι ό, τι πλησιέστερο στην προσωπική μου άποψη περί μουσικής ερμηνείας. Και ας τους τρέχει λιγάκι. Αυτές οι ηλικίες πάντοτε αγαπούν το γρήγορο τέμπο, σωστά? Έτσι άλλωστε ενθουσιάζονται, διασκεδάζουν και εμείς μαζί τους.
Περιμένω το post σας!
Δημοσίευση σχολίου