(…)
Η εξουσία των κυβερνώντων, ακόμα και αυτή στην οποία πρόθυμα υποτάσσομαι – γιατί βέβαια με χαρά θα υπακούσω αυτούς που ξέρουν και μπορούν να κάνουν περισσότερα από μένα, και ενίοτε ακόμα και αυτούς που ούτε ξέρουν ούτε μπορούν να τα καταφέρουν εξίσου καλά – είναι πάντοτε υπό αίρεση: για να είναι ακριβοδίκαιη, πρέπει να εξασφαλίζει κύρωση και συναίνεση από το λαό. Τα μόνα πραγματικά δικαιώματα που έχει η εξουσία επάνω μου είναι αυτά που πρόθυμα της παραχωρώ. Η πορεία από την απολυταρχία στην ολιγαρχία, από την ολιγαρχία στη δημοκρατία, είναι η πορεία προς τον πραγματικό σεβασμό του ατόμου. Ακόμα και ο Κινέζος φιλόσοφος ήταν αρκετά σοφός ώστε να αντιμετωπίζει το άτομο ως τη βάση της αυτοκρατορίας. Είναι η δημοκρατία, όπως τη βιώνουμε, η ύστατη δυνατή βελτίωση του τρόπου διακυβέρνησης; Μπορούμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα αναγνωρίζοντας και οργανώνοντας τα δικαιώματα του ανθρώπου; Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά ελεύθερη και πεφωτισμένη Πολιτεία αν αυτή δεν αναγνωρίσει το άτομο ως ανώτερη και ανεξάρτητη δύναμη από την οποία πηγάζει η ισχύς και η εξουσία της, και αν δεν του συμπεριφερθεί ανάλογα. Με ευχαριστεί να φαντάζομαι μια Πολιτεία που τουλάχιστον αντέχει να είναι δίκαιη με όλους και να αντιμετωπίζει το άτομο με σεβασμό, σαν σε γείτονα – που, ακόμη, δεν θα θεωρούσε ασύμβατη με τη φύση της εάν κάποιοι επέλεγαν να ζήσουν σε απόσταση, χωρίς να εντάσσονται σε αυτή, ούτε να εναγκαλίζονται από αυτήν, και που θα εκπλήρωναν όλες τις υποχρεώσεις τους στο γείτονα και το συνάνθρωπο. Μια Πολιτεία που θα έφερε τέτοιους καρπούς, και που θα άντεχε να τους χάσει μόλις ωριμάσουν, θα προετοίμαζε το έδαφος για μια τελειότερη και πιο λαμπρή Πολιτεία, την οποία επίσης έχω φανταστεί, αλλά ακόμα δεν έχω δει πουθενά.
(Henry David Thoreau, "Civil Disorder" - απόσπασμα)
Πλήρες κείμενο εδώ: http://thoreau.eserver.org/civil.html
(Για τη μετάφραση ευθύνεται το έκτο κεφαλάκι της Λερναίας Ύδρας....)
7 σχόλια:
Franky,δες την ανάρτησή μου ΜΑΖΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ "ΑΥΡΑΣ", καθώς και την ανάρτηση για τον Ουίτμαν
Και να τι ψηφίζει η Σώτη Τριανταφύλλου, όπως το δημοσίευσε ο φίλος Zelig on Drugs:
"Εφόσον η αποχή και το λευκό ψηφοδέλτιο δεν αποτελούν λύση (τι σημαίνει άραγε «λύση» στη σημερινή Ελλάδα;) στις εκλογές του Οκτωβρίου θα ψηφίσω το σχηματισμό που θα εξασφαλίσει την ικανοποίηση των ακόλουθων αιτημάτων, τα οποία παραθέτω εδώ χωρίς σειρά προτεραιότητας. Ίσως να μην ενδιαφέρεται κανείς για την ψήφο μου· έχω όμως λόγους να πιστεύω ότι μεγάλος αριθμός πολιτών σκέφτονται σαν εμένα, ή περίπου σαν εμένα. Άρα πρόκειται για κάμποσες ψήφους... Άρα...
~Προστασία και ενθάρρυνση των ελληνικών προϊόντων· τόνωση της παραγωγής
~Περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, τρίμηνη (το πολύ) στρατιωτική θητεία, κατάργηση των προνομίων των στρατιωτικών που χρονολογούνται από την εποχή της χούντας
~Αφοπλισμός της αστυνομίας και εκπαίδευση αόπλων οργάνων της τάξεως.
~Διοχέτευση του 15% του κρατικού προϋπολογισμού στην παιδεία με παράλληλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Δωρεάν και υποχρεωτική δωδεκαετής παιδεία. Εφαρμογή της νομοθεσίας περί παιδικής εργασίας.
~Σταδιακή δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Έρευνα για διαφθορά στο χώρο της εκκλησίας ..Χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος (με ένα αιώνα καθυστέρηση). Αλλαγή της ονομασίας «Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» σε «Υπουργείο Δημόσιας Παιδείας».
~Έλεγχος της μετανάστευσης με ανθρωπιστικά κριτήρια.
~Προτεραιότητα στην αποκατάσταση της καταστροφής του περιβάλλοντος, νέες μορφές ενέργειας φιλικές προς το περιβάλλον. Πρόγραμμα διάσωσης της Αθήνας και των άλλων αστικών κέντρων από την αυθαιρεσία και την ασχήμια.
~Αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής με αξιοπρεπή διπλωματία.
~Φοροαπαλλαγή στους πολίτες με εισόδημα κάτω των 40.000 ευρώ ετησίως.
~Ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
~Έρευνα για τη διαφθορά στο χώρο της δικαιοσύνης, όπως και σε οποιονδήποτε άλλο χώρο.
~Εκσυγχρονισμός και εξανθρωπισμός των φυλακών με σταδιακή εκκένωσή τους.
~Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών.
~Εκσυγχρονισμός των νοσοκομείων, περιορισμός των ιδιωτικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Ούτε ένας κάτοικος αυτής της χώρας δεν πρέπει να είναι ανασφάλιστος.
~Εφαρμογή της νομοθεσίας σε ό,τι αφορά τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.
~Μετακίνηση του ορίου συνταξιοδότησης σύμφωνα με την προσδοκούμενη διάρκεια ζωής.Αποθάρρυνση της υπερ-γεννητικότητας.
~Ποινικοποίηση των κοινωνικών διακρίσεων κατά των γυναικών, των ομοφυλοφίλων, των αλλοδαπών (δηλαδή της πλειοψηφίας του πληθυσμού...)
~Συστηματική και οργανωμένη εγκατάλειψη χωριών και οικισμών με πληθυσμό κάτω από 500 κατοίκους και συσσωμάτωση σε κωμοπόλεις για τη διευκόλυνση της γεωργικής παραγωγής, του εμπορίου και των υπηρεσιών.
~Ολοκλήρωση του εκσυγχρονισμού του οικογενειακού δικαίου: το εγχείρημα έμεινε ημιτελές.
Αυτό είναι το πρώτο πακέτο αιτημάτων. Έχω κι άλλα."
MY TRANSLATION:
"Ενώ περπατούσα στην αρχαία Αθήνα πριν κάποιες εβδομάδες το μάτι μου πήρε κάτι έφηβους τουρίστες:"Πνύκα...Πνύκα...πού διάολο είναι η Πνύκα;" αναρωτιόταν ένας νεαρός,"δεν τη βλέπω πουθενά!"
Οι τουρίστες εκείνοι προσπέρασαν θεωρώντας μάλλον πως ο τουριστικός τους οδηγός έλεγε βλακείες και πως μάλλον δεν ήταν οι μόνοι που δεν θάβλεπαν τελικά την Πνύκα.
Η αθηναϊκή Δημοκρατία χωρεί μεγάλη συζήτηση, αυτό το ξέρουμε πια όλοι.Το μόνο αναμφισβήτητα σπουδαίο χαρακτηριστικό της όμως ήταν η Πνύκα:το σημείο όπου όλοι οι πολίτες σηκώνονονταν και μιλούσαν κυριολεκτικά για ό,τι τους κατέβαινε. Μπορεί να ήταν βαρετό, αλλ΄όμως ο κάθε Tom, ο κάθε Dick kai o κάθε Harry είχαν το αδιαμφισβήτητο συνταγματικό δικαίωμα να μιλούν στην Πνύκα για το μακρύ τους και για το κοντό τους. Επώδυνο, αλλά ζωτικό. Για τη Δημοκρατία. Για τον κοινό βίο. Για τη δικαιοσύνη. Στην Πνύκα κανείς πολιτικός δεν διεκδικούσε το εξωφρενικό δικαίωμα να μιλά ως " η φωνή του λαού." .Ο λαός μιλούσε για λογαριασμό του και έλεγε στον κάθε πολιτικό πότε έπρεπε να σταματήσει. Μπορεί συχνά ο λαός να είχε άδικο ( τον Σωκράτη τον σκότωσε, τον Αριστείδη τον εξοστράκισε), όμως αυτό είναι το ρίσκο της Δημοκρατίας. Τουλάχιστον ο λαός είχε την ευκαιρία να διαπράττει τα σφάλματά του από μόνος του και να επωμίζεται, κατόπιν, τις συνέπειες, κι όχι δι΄αντιπροσώπου...Η Δημοκρατία δεν είχε φτιαχτεί για να είναι το σύστημα της γερής κονόμας. Φρόντιζε πράγματι το συμφέρον των πολλών. Dεν είναι εύκολο να ορίσεις ποιος είναι ΠΟΛΙΤΗΣ ενός κράτους. Στην αρχαία Αθήνα αυτή η κατηγορία ήταν πολύ κλειστή κι αριθμητικά περιορισμένη, ήταν όμως τουλάχιστον δίκαιη και απένεμε ίσες ελευθερίες σε όλους τους πολίτες. Πράγμα που με μιαν απλή παρατήρηση αδαούς δεν θα δεις να συμβαίνει στη σύγχρονη δυτική Δημοκρατία.Η περιορισμένη ομάδα πολιτών ενήλικων, αυτόχθονων και με μικρή περιουσία της αρχαίας Αθήνας μάς ενοχλεί σήμερα, γιατί τάχατες περιορίζει σε λίγους την άσκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ανισότητες πλούτου και κοινωνικής ανάδειξης όμως δεν ελάμβαναν χώρα ανάμεσα στους επονομαζόμενους "πολίτες", ούτε σε ό,τι αφορούσε την υποχρέωσή τους έναντι της πόλεως της ΑΘήνας, ούτε σε ό,τι αφορούσε την απόλαυση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Κι αυτό ήταν ο αντίποδας της σύγχρονης "δημοκρατίας", όπου το status,τα χρήματα, το χρώμα του δέρματος και οι γνωριμίες καθορίζουν τον βαθμό πρόσβασης του πολίτη στην εξουσία, τα σημεία λήψης αποφάσεων, την επιρροή και την πολιτική ασφάλεια. Αυτά που συμβολοποιούνται στο κτίριο της Βουλής...
Ισονομία, ισοπολιτεία, ισηγορία, έ;
Πνύκα, έ;
Η ισηγορία, για παράδειγμα, είναι ο πρώτος περαστικός που ανεβαίνει στο βήμα και μιλά στο Hyde Park.
Αλλ΄όμως: ακούει κανείς;
Η αρχαία Πνύκα ήταν ένας βράχος δίπλα στην Ακρόπολη που συγκέντρωνε την προσοχή όλων.
¨Ολων όμως.
Οι σύγχρονες κυβερνήσεις φροντίζουν να μην υπάρχει αυτή η Πνύκα. Το ίδιο φροντίζουν και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Δεν μάς μένει παρά το Ίντερνετ. Θα σού αντιτάξει κάποιος: " Ρε φίλε! Τι μας λες; Το Ίντερνετ είναι ο χώρος της πορνογραφίας και του facebook, των ηλεκτρονικών ραντεβού και του spam email.Τι Δημοκρατίες μάς τσαμπουνάς;"
Μια είναι η απάντηση:
"Ναι, είναι όλα αυτά! Είναι όμως και η σύγχρονη Πνύκα!"
(από το a matter of opinion)
Μόλις βρεις ευκαιρία ριξε μια ματιά στον δια μπλογκικό καυγά μου με τον ΜΠΟΣΚΟ. Είναι στα σχόλια της ανάρτησης ΠΑΡΑΛΗΡΗΤΙΚΟ, τρεις σελίδες πριν στα ΑΣΜΑΤΑ κ ΜΙΑΣΜΑΤΑ. Εγώ ξεκίνησα να κάνουμε πλάκα και δημιουργήθηκε μια άνευ προηγουμένου παρεξήγηση με τον ιδιοκτήτη του μπλογκ, και παρενέβη και Μιχάλης Τρανουδάκης. Εν ολίγοις ο άνθρωπος παρεξήγησε τις προθέσεις μου, θα το διαπιστώσεις αφού με ξέρεις. Και πού να δεις τη χυδαιότατη παρέμβαση ενός ΑΝΩΝΥΜΟΥ, που πίσω από την ανωνυμία του ούτε λίγο ούτε πολύ με έβρισε ως ΚΝΙΤΗ και ΑΓΑΜΗΤΟ ΚΝΙΤΗ μάλιστα: ΚΝΙΤΗΣ ΕΓΩ! ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ; Ευτυχώς ο Μπόσκο είναι άνθρωπος με ήθος και παρά τη διαφωνία μας τού έκλεισε το στόμα! Και να σκεφτείς ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε φίλοι! Τι θέλω και σχολιάζω; Στο εξής θα το βουλώνω!
Χαχαχα!! Το ΚΝΙΤΗΣ σε πείραξε, το ΑΓΑΜΗΤΟΣ όχι!!!
Λοιπόν, σοβαρά: σκεφτόμουν να παρέμβω αλλά δεν ξέρω αν έχει νόημα. Θα δούμε.
Επίσης, δεν παρενέβη ο Τρανουδάκης αλλά ο zelig on drugs.
παρενέβησαν ΚΑΙ ο Τσέλιγκ ον Ντράγκς ΚΑΙ ο Μιχάλης, πρόσεξε καλύτερα! Μα ναι, γιατί για το "κνίτης" έχω τη μύγα, λόγω ένοχου παρελθόντος. Το αγάμητος δεν το συζητώ, είναι αστείο!
Πού χάθηκες βρε Λερναία μου;
Δημοσίευση σχολίου