Προσπάθεια επανέναρξης

Μετά από παρότρυνση του φίλου blogger Νίκου (http://flamencologio.blogspot.com/) σκέφτηκα να κάνω μια προσπάθεια αναζωογόνησης του παρόντος blog. Για αρχή, δημοσιεύω ένα κείμενό μου που ανάρτησα στο facebook μετά τα "Δεκεμβριανά" του 2008. Αν και το θέμα του δεν είναι επίκαιρο, διαβάζοντάς το ξανά διαπιστώνω ότι παρά τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα", δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά, παρ' εκτός ίσως στην ψυχή μας. Πόσο εύκολα άραγε καταρρέει η συλλογική μνήμη?

Ο ΛΥΚΟΣ ΣΤΟ ΜΑΝΤΡΙ

Λοιπόν… μερικές σκόρπιες σκέψεις μου πάνω σε ένα (νομίζω) πολύ δύσκολο θέμα:

1. Μας «υποχρεώνουν» να πάρουμε θέση. Να καταδικάσουμε τα κωλόπαιδα που τα σπάνε, καίνε, κλέβουν, ρημάζουν? Ή μήπως να καταδικάσουμε και να κρεμάσουμε τα γουρούνια που δολοφονούν εν ψυχρώ αθώα παιδιά?

2. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, και αυτό ισχύει πάντα και σε όλες τις εποχές και σε αυτό είμαι απόλυτος.

3. Ναι, γενιά των 700 ευρώ, οικονομική εξαθλίωση, ανεργία, παντελής έλλειψη παιδείας (δωρεάν ή μη), κλέφτες πολιτικοί, καπιταλιστικό σύστημα που πίνει το αίμα. Ναι, συμφωνώ. Και ποιά είναι η απάντηση? Καίμε τα αυτοκίνητα και τις περιουσίες αυτών που δεν φταίνε, που μπορεί να ανήκουν και οι ίδιοι στη γενιά των 700 ευρώ, καίμε καταστήματα και επειδή πλέον οι ασφαλιστικές δεν τα ασφαλίζουν, καταλήγουν σε απολύσεις των υπαλλήλων. Και άρα δημιουργούμε τα προβλήματα που προσπαθούμε να λύσουμε. (Και γενικά: Πότε η βία των κουκουλοφόρων έπληξε πραγματικά τα συμφέροντα των κυβερνώντων και λοιπών πολιτικών? Και μήπως αυτή η βία αποτελεί τελικά άλλοθι για αύξηση της αστυνομοκρατίας, για δικαιολόγηση των φόνων και της κρατικής βίας – και στη λήθη των σκανδάλων και των πραγματικών καθημερινών προβλημάτων?)

4. Από την άλλη. Ναι, ο αστυνομικός που πυροβόλησε είναι οικογενειάρχης που ένοιωσε ότι απειλείται, πράγματι δέχθηκε επίθεση, εξύβριση ή ο,τιδήποτε άλλο. Και ποιά ήταν η απάντηση? Πυροβολισμός εν ψυχρώ. Και να ήταν εξοστρακισμός? Έστω ότι ήταν. Αλλάζει η εικόνα της Ελληνικής αστυνομίας που όλοι έχουμε? Της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη? Των ΜΑΤ που χτυπάνε τους συνταξιούχους στην Κάνιγγος? Των μπάτσων που πουλάνε προστασία στα μαγαζιά? Των ανίκανων να προστατεύσουν την ιδιωτική περιουσία?

5. ΑΡΝΟΥΜΑΙ να πάρω θέση. Συνειδητά και κατηγορούμενος ως διπλωμάτης ή απολιτικός. Αρνούμαι να πάρω θέση μέσα σε αυτή τη θύελλα κραυγών από δημοσιογράφους που έχουν άποψη για τα πάντα, από πολιτικούς που χρόνια τώρα φτάνουν το μαχαίρι στο κόκκαλο, από συνδικαλιστές που χρόνια μας παραμυθιάζουν και μετά γίνονται υπουργοί, από δήθεν «αναρχικούς» που τόσα χρόνια μόνο τον αθώο πολίτη βιάζουν – με εξαίρεση τον τελευταίο τροχό της πολιτικής αμάξης, Π. Μπακογιάννη. Ο καθένας με τα δικά του μικροσυμφέροντα (της τηλεθέασης, της ψήφου, του χρήματος) φωνάζει σαν υπερασπιστής του λαού. Τον οποίο έχει πολλαπλώς βιάσει, αφαιμάξει, κατακρεουργήσει. Και ο οποίος παίρνει θέση, διαιωνίζοντας το τεχνητό μίσος και τον κοινωνικό πόλεμο που μας επιβάλλουν.

6. Να αντιδράσουμε. Ναι. Όπως λέει και η φίλη μου, Σ.Τ. Χαράζοντας το δικό μας δρόμο. Με άποψη. Δική μας άποψη. Διαβάζοντας Ιστορία. Διδασκόμενοι από την Ιστορία. Λέω ΟΧΙ στην ένταξη σε μαντρί. Είτε στο μαύρο είτε στο άσπρο. Προτιμώ να είμαι ένα πρόβατο μόνο στο δάσος. Γιατί όλοι γύρω μας φωνάζουν «Λύκος». Αλλά λύκος στο δάσος δεν υπάρχει. Μόνο μέσα στο μαντρί……