Every night and every morn
Some to misery are born,
Every morn and every night
Some are born to sweet delight.
Some are born to sweet delight,
Some are born to endless night.
We are led to believe a lie
When we see not thro' the eye,
Which was born in a night to perish in a night,
When the soul slept in beams of light.
God appears, and God is light,
To those poor souls who dwell in night;
But does a human form display
To those who dwell in realms of day.
William Blake, Auguries of Innocence
1 σχόλιο:
EVERY NIGHT AND EVERY MORN
SOME TO MISERY ARE BORN...
Λερναία Ύδρα είπε...
"Πρόκειται, και αυτό είναι ακόμη δυσκολότερο, για μια διαδικασία αλλαγής τρόπου σκέψης, συνθήκη αναγκαία για τη διάλυση της «ρατσιστικής κοινότητας»."
Εντάξει, η Πρωτονοτάριου διώκεται διότι ασχολήθηκε με τους αλλόγλωσσους και διώχθηκε. Αν εσύ, Νίκο, και μερικοί ακόμη συνάδελφοί σου, αποφασίζατε τη νέα χρονιά να ξεκινήσετε δειλά-δειλά μια διαδικασία αλλαγής τρόπου σκέψης, όπως υπέροχα την περιγράφει ο Balibar, ποιό θα ήταν άραγε το αποτέλεσμα?
15 Ιούνιος 2009 11:38 μμ
flamencologio απαντά στο φίλο του Φράνκυ που είναι τόσο ρομαντικός:
Καταρχήν θα μας έκανε σύσταση ο Πουής να μην χαλάμε την πιάτσα. Κατόπιν θα τον γράφαμε στ'αρχίδια μας! Αμέσως μετά η καλόγρια που διδάσκει κανονάκι θα τηλεφωνούσε στην Καπερώνη, που είναι διευθύντρια τύπου γιουτλακικού σε γειτνιάζον σχολείο. Θα οργανωνόταν συνωμοσία υπόσκαψης του Πουή, με την κατηγορία ότι επιτρέπει στασιαστικές αυτονομιστικές τάσεις σε ένα δημόσιο σχολείο του οποίου προϊσταται, άρα ότι είναι ανάξιος της θέσεώς του. Το επόμενο βήμα θα ήταν να συγκληθεί σύλλογος όπου ο Πουής θα μας εκλιπαρούσε να αφήσουμε τις παιδικές όπερες, τις πρωτοποριακές διδασκαλίες, τις πολιτιστικές εξωδιδακτικές πρωτοτυπίες , και να περιοριστούμε στο διεκπεραιωτικό ρόλο που μας επιφυλάσσει το Υπουργείο και το καθόλα παρασιτικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Όσοι από εμάς θα συμμορφώνονταν με τη σύσταση θα περνούσαμε καλά και όλα μέλι γάλα και τα παιδιά θα χασμουριούνταν για μια χρονιά ακόμη! Οι στασιαστές όμως θα περνούσαν Ε.Δ.Ε. και θα αθωόνονταν κατά πάσαν πιθανότητα, αφού πληρώναν δικηγόρους και είχαν τρεχάματα και συνεχείς αναβολές της εκδίκασης! Στο μεταξύ θα περνούσε ένας δεύτερος χρόνος ανάλωσης σε επουσιώδεις μαλακίες και τα παιδιά θα σάρκαζαν εις βάρος μας, ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, θα αποκτούσαν ακόμη πιο απαξιωτική στάση έναντι του σχολείου ως θεσμού και φυσικά της Τέχνης, που θα ήταν και η πέτρα του σκανδάλου῎.....να συνεχίσω;
Δημοσίευση σχολίου