Οι Ύαινες της (μόνης) Εξουσίας

Είμαι πολύ θυμωμένος φίλοι μου.

Την ιστορία μάλλον την ξέρετε:
η εφημερίδα «Το Βήμα» κυκλοφόρησε την Κυριακή 21 Ιουνίου με ένα άρθρο για την επίσκεψη του πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στην Αθήνα και την συνάντησή του με πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή πριν τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης. Μόνο που το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί δημιούργημα της φαντασίας όποιου του έγραψε, αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός τελικά δεν ήρθε στην Αθήνα, επικαλούμενος λόγους υγείας!
Το φανταστικό άρθρο κάνει λόγο για το παγωμένο κλίμα που κατεγράφη κατά την εθιμοτυπική συνάντηση του πρωθυπουργού της Τουρκίας με τον Έλληνα ομόλογό του στο Μέγαρο Μαξίμου!
Το δημοσίευμα υπάρχει στην Α΄έκδοση της εφημερίδας που κυκλοφορεί στην επαρχία, ενώ στην Β΄έκδοση υπάρχει ρεπορτάζ για την ματαίωση της επίσκεψης Ερντογάν στην Αθήνα (δείτε εδώ φωτό της εφημερίδας: http://www.xblog.gr/?p=10117).

Και ερωτώ λοιπόν (ρητορικά βεβαίως), ο ανυπέρβλητα αφελής και αντεπίστροφα ηλίθιος αναγνώστης: Τί θα συνέβαινε αν σε αντίστοιχο περιστατικό ωμής παραπλάνησης της κοινής γνώμης είχε υποπέσει ένας βουλευτής (δηλ. η Νομοθετική εξουσία) ή ένας υπουργός (δηλ. η Εκτελεστική εξουσία) ή ένας δικαστής (δηλ. η Δικαστική Εξουσία);
Μα φυσικά, θα είχε φαγωθεί ζωντανός!! Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (δηλ. την Τέταρτη εξουσία), που αέναα αναζητούν πληγωμένη σάρκα, σαν τις ύαινες. Το ατόπημα είναι για μένα εξαιρετικά βαρύ, και δικαίως θα κατασπαρασσόταν όποιος δημόσιος λειτουργός υπέπεσε σε αυτό.

Όμως, αυτή τη φορά, ο ένοχος ήταν εφημερίδα «κύρους» και υψηλής κυκλοφορίας. Η ενοχή είναι αυταπόδεικτη και μπροστά στα μάτια κάθε Εισαγγελέα που κόπτεται για την ηθική στο δημόσιο βίο μας. Πώς ανέδρασαν λοιπόν οι θεσμοί της χώρας μας;
Δεν κουνήθηκε φύλλο!! Δεν άνοιξε μύτη!! Κανένα παχύδερμο παμφάγο ζώο δεν καταδίκασε έστω για τα μάτια τον εν ψυχρώ βιασμό της κοινής μας λογικής!! Όλα είναι καλώς καμωμένα – γιατί; Διότι ο ένοχος είναι εμφανώς υπεράνω κριτικής, πολύ δε φοβάμαι ότι ο ένοχος είναι υπεράνω πάσης τιμωρίας.
Δεν αποδεικνύεται περίτρανα πλέον στα χέρια ποιών βρίσκεται η πραγματική εξουσία στον τόπο μας; Ποιός χώρος έχει την πραγματική δύναμη να διαφεντεύει τη νομή του χρήματος και τον εκμαυλισμό μέχρι αηδίας των συνειδήσεων;
Τί άλλο τρανότερο παράδειγμα μπορεί κανείς να εντοπίσει; Θυμηθείτε βέβαια και τούτο το γλοιώδες: όλοι οι δημοσιογράφοι του κατ’ ευφημισμού «ντιμπέιτ» των ευρωεκλογών προέρχονταν από τα κανάλια – αναρωτηθήκατε γιατί; Αναρωτηθήκατε πόσο εξευτελιστικό ήταν για τους «αρχηγούς» να δέχονται ως ανακριτή τους (μεταξύ άλλων φωστήρων) τον κ. Λιάτσο, το κανάλι του οποίου, εκτός του ότι διακρίνεται για την βαθειά πολιτική του φύση(!) ζητούσε από τους νέους που θα βαρεθούν το ντιμπέιτ να προτιμήσουν την ταινία του;
Πόσο πολύ μέσα στο βόθρο αντέχουν να βουλιάξουν – όλοι τους; Και για πόσο καιρό θα μας παρασέρνουν μαζί τους;

Και η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό όργανο των δημοσιογράφων, πώς αντέδρασε;
Μπα, δεν θα πάρουν ούτε αυτοί. Αφού χωρίς αιδώ περιλαμβάνουν στα μέλη τους εκδότες-δημοσιογράφους (Τράγκας, Χατζηνικολάου, Μάκης....) – σα να λέμε βιομήχανος μέλος της ΓΣΕΕ -, υπερηφάνως θεωρούν εαυτούς συναδέλφους με τον κ. Ευαγγελάτο που φύλαγε σκοπιές πίσω από τις κάμερες, τον κ. Πρετεντέρη που βρίσκει νόστιμο να πετά και κανά μπουκάλι στο γήπεδο, τον κ.Αναστασιάδη που κομίζει γλαύκας (ενίοτε και DVD) εις τας Αθήνας....
Και δεν μιλούν ούτε οι καλοί δημοσιογράφοι – ναι, υπάρχουν και τέτοιοι. Τόσο πολύ μέσα στο μαντρί βρίσκονται, που πνίγεται η φωνή τους από τις κραυγές των άλλων;

Και κάπως έτσι, οι ύαινες διαφεντεύουν τις ζωές μας και τα παχύδερμα, αφού σκάνε στο φαϊ, συνεχίζουν τα αμέριμνα μπανάκια στον απόπατό τους.

Και εμείς; Τί κανουμε εμείς; Γιατί αφήνουμε το θέμα να πεθάνει; Τί λοβοτομή έχουμε υποστεί και για πόσο καιρό ακόμα θα παραμένουμε μακαρίως απαθείς;

Είμαι πολύ θυμωμένος φίλοι μου. Και πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μου.